Στο τέλος της καταιγίδας υπάρχει ένας χρυσός ουρανός
Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Μαΐου 2017, τελευταία αγωνιστική στο ναό, ζητούμενο η νίκη απέναντι στην υποβαθμισμένη Boro για να εξασφαλίσουμε την επιστροφή στο CL μετά από 3 χρόνια. 13 Μαΐου 2018, παρόμοιο σενάριο, ίδια έκβαση και η ομάδα κερδίζει την συμμετοχή της στο CL για 2η συνεχόμενη χρονιά, μετά από 8 ολόκληρα χρόνια (2008-2009 / 2009-2010). Κοινός παρονομαστής η μη κατάκτηση τίτλου στις εγχώριες διοργανώσεις που επεκτείνει την ανομβρία στα 6 χρόνια. Πολλά για ένα σύλλογο του βεληνεκούς της ομάδας μας. Αρκεί άραγε ένας τελικός του CL για να πειστούν ακόμα και οι άπιστοι Θωμάδες ότι η ομάδα φέτος ανέβηκε, έστω και αν τα στατιστικά είναι πάνω κάτω τα ίδια με πέρσι; Αυτές είναι οι απόψεις μου λοιπόν…
Όταν επιτυγχάνεται με ένα ρόστερ που χτυπήθηκε αλλεπάλληλα μέσα στη χρονιά από πολλούς τραυματισμούς, καπάκι να χάνεις τον καλύτερο σου παίκτη μεσούσης της χρονιάς και με τους διαιτητές να αποφασίζουν ότι θα σπάσουν πλάκα μαζί σου φέτος, τότε ναι κύριοι εγώ βλέπω πρόοδο. Η πρόοδος είναι εμφανής και είναι εκεί για όποιον δεν είναι τυφλός. Ελκυστικό ποδόσφαιρο με ουσία πλέον, βελτιωμένη αμυντική λειτουργία από τη μέση της χρονιάς και μετά (όλοι ξέρουμε γιατί, να μην τον υμνήσω πάλι), καθιέρωση ενός καινούριου scouser με τα φόντα να γίνει one club player και μελλοντικός αρχηγός επιβραβεύοντας την καταπληκτική δουλειά που γίνεται στο Melwood, αποκλεισμός της ομάδας που έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο φέτος στην Ευρώπη και συζητιέται αν έχει παίξει το καλύτερο ever ποδόσφαιρο στην Αγγλία. Ο τελικός της 26ης Μαΐου είναι απλά η επιβράβευση του μαγικού αγγίγματος που έχει ο τυπάς που έχουμε στο πάγκο μας. Με το μισό budget από τους υπόλοιπους συν-διεκδικητές (εκτός Tottenham) καταφέρνει να φέρει την ομάδα στο σωστό δρόμο και να μας κάνει να ονειρευόμαστε ξανά. Το cheque book θα ανοίξει το καλοκαίρι, η ομάδα θα ενισχυθεί, θα αποκτήσει βάθος και επιλογές, τα φετινά λάθη με το μικρό ρόστερ δεν θα επαναληφθούν και θα εξαπολύσουμε επιθέσεις σε όλα τα μέτωπα. Το project οδεύει προς την ολοκλήρωσή του, με αργά και σταθερά βήματα, με τα πάνω του και τα κάτω του, αλλά ολοκληρώνεται. Πολλοί από τον κόσμο στη σελίδα έγραψαν κατά καιρούς ότι η Liverpool δεν μπορεί να αρκείται σε τριτο-τέταρτες θέσεις και καλές πορείες στα κύπελλα. Δεν διαφωνεί κανένας σε αυτό. Απλά προσπαθούμε να είμαστε ρεαλιστές. Δυστυχώς δεν είμαστε στα 80s’ που μεσουρανούσαμε. Έχουμε πάψει εδώ και πολλά χρόνια να συγκαταλεγόμαστε στα top5 club στην Ευρώπη. Πάψαμε να είμαστε νούμερο 1 ή έστω 2,3 προορισμός για τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της Ευρώπης. Γι’ αυτό έπρεπε να προσαρμοστούμε στα δεδομένα. Έπρεπε να το κάνουμε με το δικό μας τρόπο, δημιουργώντας μια καινούρια ποδοσφαιρική κουλτούρα με όπλα το Anfield, το YNWA και την ιστορία μας. Είμαι 26 χρονών και δεν έχω πανηγυρίσει ποτέ πρωτάθλημα, θέλω να νιώσω αυτή την αίσθηση του να ανεβαίνεις στην κορυφή του καλύτερου πρωταθλήματος στο κόσμο όσο τίποτα άλλο. Δεν θα πω το γνωστό του χρόνου είναι η χρονιά μας, γιατί η City είναι τρομακτικά καλή, αυτό που θα προβλέψω είναι ότι του χρόνου στο τέλος του Μάη δεν θα χρειαζόμαστε τους 3 πόντους της νίκης για να εξασφαλίσουμε την τετράδα, η ομάδα θα θέσει τέλος στην ανομβρία τίτλων και όποιος κατακτήσει το πρωτάθλημα θα πρέπει να φτύσει αίμα για να το πάρει γιατί θα είμαστε εκεί μέχρι τέλους. Keep dreaming, good things are coming! Doc
